Column: Pieter.

Regelmatig heb ik het met mensen over vertrouwen in de politiek. Zeker de afgelopen jaren door de verschillende affaires is dit een belangrijk onderwerp geworden. Het blijkt dat het vertrouwen erg laag is. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard en als de incidenten zich opstapelen is er geen houden aan. De toeslagenaffaire hakte erin en we weten dat alle lijken bij de belastingdienst nog niet uit de kast zijn. Dan hebben we juist kamerleden met ballen nodig die aan de bel trekken en hard ook. Die niet terugdeinzen voor coalitiebelang of partijbelang. Die zich opwerpen als volksvertegenwoordiger en door het vuur gaan voor hun achterban. Gelukkig zijn er nog kamerleden die hun volksvertegenwoordigersrol goed kennen en die ook pakken zoals Pieter Omtzigt. Maar och wat hebben die het zwaar. Het lijkt erop dat ze constant worden tegengewerkt. Ze worden gezien als lastpakken en een luis in de pels genoemd door mensen die het juist allemaal niet zo nauw nemen en er ook veelal voor zichzelf zitten. Zo bleek vandaag maar weer waar onze verkenners zeer onzorgvuldig waren. Een zichtbaar briefje bij mevrouw Ollongren waarop te lezen was over het afvoeren van lastpak Pieter Omtzigt. Gelukkig gaan de verkenners er niet over en is het maar goed dat dit boven water gekomen is. Juist hierom trok Omtzigt aan de bel. Laten we hopen dat er de komende periode meer Pieters opstaan die maar één belang hebben; ons aller belang. Transparantie en geen achterkamertjes! Alleen dan krijgt men het vertrouwen in de politiek terug.