Gouden schoen

Wat hebben de voetballers Kees Kist, Wim Kieft, Marco van Basten en Roy Makaay met elkaar gemeen? Het zijn allemaal Nederlandse winnaars van de ‘gouden schoen’. De gouden schoen is de prijs voor de Europese topscorer die wordt uitgereikt na het voetbalseizoen. Als je als voetballer dus deze prijs wint, heb je een goed seizoen gehad. Jij alleen? Nee, je hele team. Want zonder het sterke elftal van AZ in het seizoen ‘78/’79 had Kees Kist deze prijs nooit gewonnen. Is het dan niet raar om een individuele prijs uit te reiken aan een beoefenaar van een teamsport? Nee, zeker niet. Individuele klasse bepaalt immers (mede) de kwaliteit van het collectief. Terechte winnaars dus allemaal! (Quizvraag: wie was de winnaar van de gouden schoen in 2022?)

Tot zover dit stukje voetbalgeschiedenis. Maar wat doet dit nou in de nieuwsbrief van ons CDA Aalten-Dinxperlo? Welnu, dit slaat op de nominatie van ‘onze’ Ted Kok voor de gouden schoen in de politiek; de titel ‘Beste Bestuurder’. Voor de tweede keer in zijn politieke carrière was Ted namelijk genomineerd voor deze titel. Een puike prestatie! Begin januari werd deze nominatie bekendgemaakt en wat volgde was een waar social-media-offensief. De uiteindelijke winnaar werd namelijk gekozen op basis van publieksstemmen. Stemmen van mensen uit het land. En om die stemmen binnen te halen, werd het bericht van de nominatie en de link om te stemmen zoveel mogelijk verspreid. Ted was niet ‘van de buis te slaan’ de afgelopen weken. Alleen dat al is leuk natuurlijk en een prachtige waardering voor zijn goede werk. Veel mensen stemden, deelden het bericht of lieten een leuk berichtje achter op Facebook, Instagram of LinkedIn. Toch waren er ook andere geluiden. Geluiden die een beetje lijken op de vraag die ik hardop stelde bij de eerste alinea over het voetbal: “Is het niet raar om een individuele prijs uit te reiken aan een beoefenaar van een teamsport?” En het antwoord is hetzelfde: nee, zeker niet. Ook hier bepaalt de individuele klasse (van de wethouder) het niveau van het team (het college). Dan zou je je voorts nog af kunnen vragen of het geven van prijzen hiervoor past bij de politiek. Die vraag kwam ook voorbij op de socials. En, heel eerlijk, er is natuurlijk best wel wat voor te zeggen om daar vraagtekens bij te zetten. De échte winnaars van goede bestuurskracht moeten immers de inwoners, de burgers zijn. Desalniettemin is het gewoon een leuk iets om zo’n wedstrijdje uit te schrijven. Politici krijgen het namelijk vaak genoeg te horen als iets níet goed is of níet goed gaat. Dan mag er ook best wel eens bij stilgestaan worden als zaken wél goed gaan, als mooie resultaten behaald worden en politici op een positieve wijze het verschil weten te maken. Sterker nog: het is juist een erg goed idee om júist de successen met elkaar te vieren. Er is al genoeg chagrijn en laten we eerlijk zijn: ‘het leven is één groot feest maar je moet wel zelf de slingers ophangen’. Nou, dat hebben we gedaan in Tilburg. Voor Ted. En voor (en met) de rest van het team.

Oh ja, hij heeft helaas niet gewonnen. Maar dat mocht de pret niet drukken. We waren en zijn trots op de prestaties van Ted en zijn er trots op dat dat tot uiting kwam in zijn nominatie. En dat vierden we!

(Antwoord op de quizvraag: Robert Lewandowski)

Hans te Lindert