En nu dan?

De verkiezingen voor de Provinciale Staten liggen achter ons. Prachtig nieuws voor ‘onze’ Arjan Tolkamp: hij blijft Statenlid. Toch is dat niet het nieuws dat de krantenkoppen bepaalt, de talkshows op TV bezighoudt en zelfs hier lokaal wat stof doet opwaaien (daarover straks meer).

Nee, het is de eclatante overwinning van de BBB dat het meest in het oog sprong. En terecht ook want dit is best heel bijzonder. Een felicitatie aan het adres van deze partij is dan ook op z’n plaats. Bij deze: van harte gefeliciteerd en bovenal veel succes gewenst!

“En doorrr!” zouden we daarna kunnen zeggen. Moet natuurlijk ook, want er is genoeg werk aan de winkel. Niet alleen voor BBB maar voor alle partijen die het vertrouwen kregen van de kiezer. Ook voor ons dus. En da’s mooi want er is genoeg werk te doen en onze partij staat bekend als een partij die niet wegloopt voor haar verantwoordelijkheden. “D’ran!” zou je -beetje populistisch-  kunnen zeggen. Toch is het ook goed om even stil te staan bij deze uitslag en wat dat nou betekent. Ik doe een poging:

Op 15 maart vielen er eigenlijk twee zaken heel duidelijk op. Ten eerste natuurlijk de enorme winst voor BBB. Daarnaast ook de opkomst (in 2019 in Aalten 55,9% en dit jaar 66%). Die twee hebben onlosmakelijk met elkaar te maken. Achter de vele stemmen op de BBB gaat naar verluid (en dat is ook erg aannemelijk) een diep gevoel van ontevredenheid schuil. Een gevoel dat zich uitte in opkomst en stemgedrag en da’s mooi want dát is democratie. Het gevoel van ontevredenheid zit ‘m in het niet-gehoord worden door de politiek. Ontevredenheid en bezorgdheid over de vele crises en de gevolgen daarvan. En boosheid over het (niet) oppakken en afhandelen van zaken als de kinderopvangtoeslagaffaire en de aardbevingschade in Groningen. Begrijpelijke en logische emoties! Niet voor niets wordt er op het moment van schrijven (29 maart) veel gesproken en gedebatteerd door de regeringsleiders in Den Haag en onze volksvertegenwoordigers daar. Er zal écht wat moeten gebeuren want de ervaren onvrede in het land is niet meer te houden.

Maar betekent dat nou ook wat voor de politiek die wij lokaal, in onze gemeente, bedrijven? Dat is een vraag die wellicht mensen bezighoudt en ook een vraag die in de Aaltense gemeenteraad werd gesteld door de BBB/HMV-fractie. “Nee”, zo luidde het antwoord van onze burgemeester (als voorzitter van het college). “We hebben immers een democratisch vastgesteld Raads- en Uitvoeringsprogramma en daar gaan wij deze periode tot aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2026 mee aan de slag.” Klopt. Toch is hier nog wel wat meer over te zeggen. Ik maak van de gelegenheid gebruik:

We kunnen ons in onze gemeente oprecht gelukkig prijzen met het politieke klimaat. Zeven partijen in onze gemeenteraad weten elkaar te vinden, debatteren en communiceren respectvol met elkaar en dienen allemaal hetzelfde belang; het belang van onze inwoners. Dat gaat soms scherp op de inhoud maar altijd met respect en met de juiste bedoelingen. Tevens weten de raadsfracties en afzonderlijke raadsleden het college heel goed te vinden. Zowel tijdens raadsvergaderingen in de ‘politieke arena’ als daar omheen tijdens formele en informele momenten. Deze samenwerking is ronduit plezierig te noemen. (Gekscherend heb ik wel eens geopperd dat ze vanuit Den Haag maar eens bij ons moeten komen kijken om te zien hoe het óók kan… 😉) Laten we dat koesteren! En laten we vooral níet doen alsof we hier in onze prachtige gemeente nou óók kunnen spreken van een toenemende kloof tussen inwoners en (lokale) politiek. Dit nu benoemen en naar voren halen zou géén recht doen aan de inzet en opperbeste intenties van onze lokale politici. Betekent dit dan dat alles goed gaat? Nee, zeker niet! Maar door de ‘dichtbij-houding’ van onze raad en ons college weet ik zeker dat we benaderbaar zijn voor kritiek, voor verbeteringen en voor het goede gesprek.

Laten we dat koesteren en ons niet verliezen in verharding en polarisatie!

Hans te Lindert